Promotori ovog izdanja govorili su o životu, radu te doprinosu dr. Bayera modernoj medicini Bosne i Hercegovine u tom vremenu.

Glavni i odgovorni urednik, dr Ismet Ovčina, istakao je da se radi o ekskluzivnom izdanju objavljenom u ediciji Memoria Bosniaca, Nacionalne i univerzitetske biblioteke BiH, koje sadrži najvećim dijelom do sada neobjavljene podatke, dokumenta i fotose. Za života hvaljen i slavljen, dr Karel Bayer je nakon smrti bio potpuno zaboravljen, tako da je u vremenu dužem od jednog stoljeća o njemu objavljen tek jedan kratak članak u časopisu Medicinski arhiv (1978), pa i taj kratki članak sa nekoliko netačnih podataka.

Promotor i recenzent, prof. dr Faruk Dalagija govorio je o važnosti knjige o dr Karelu Bayeru i Vakufskoj bolnici, te o saradnji sa autorom.

Promotor i recenzent, prof. dr Srebren Dizdar, podsjetio je na značaj istraživanja kulturne prošlosti, koje je važno u poimanju sadašnjosti, i poziva na njeno aktivno tumačenje i reinterpretaciju.

Promotor dr Muhamed Nametak, govorio je o djelovanju i razvojnom naporu dr Karela u austrougarskom razdoblju naše prošlosti.

Autor, Valerijan Žujo, upoznao je prisutne sa  istraživačkim radom u arhivima i bibliotekama u Pragu, rodnom Bayerovom gradu Hradec Kralove, Beču, Beogradu, te u svim relevantnim sarajevskim arhivima, bibliotekama i muzejima. Rukovodio se principom, da svaki navod u literaturi, ako je moguće, provjeri na izvoru.

Dr Karel Bayer, rođen je u gradu Hradec Králové (Kraljičin Gradac; njem. Königgrätz; lat. Reginae Hradecium) u sjeveroistočnoj Češkoj, 23. januara 1850. g. U rodnom gradu je završio gimnaziju. Diplomirao je na Medicinskom fakultetu Karlovog univerziteta u Pragu 1876. g. Kao dobrovoljac, učestvovao je u srpsko-turskom ratu 1876. g. Djelovao je kao ratni hirurg u Vojnoj bolnici u Kruševcu. Po povratku u Češku, od 4. juna do 12 septembra 1877. g. radio je u rodnom gradu kao sudski ljekar.

Dr Karel Bayer je kao privremeni korvetni ljekar 29. septembra 1877. g., počeo služiti u austrougarskoj ratnoj mornarici. On je 19. februara 1879. g. promaknut u stalnog korvetnog ljekara, a  30. avgusta 1879. g. premješten je na službu u glavnu austrougarsku ratnu luku, Pulu. Službu u ratnoj mornarici završio je 10. decembra 1879. g. Ljekarski ispit položio je 1879. g. i nakon toga radio u Kosmonosima (Kosmonosy), u filijali Psihijatrijske klinike u Pragu do 1882. g..

Kao sekundarni ljekar od 1882. g. radio je u Općoj bolnici u Pragu, kojom su tada rukovodili profesori dr Bohumil Ajzelt (Bohumil Eiselt) i dr Jozef Šebl (Josef Schöbl). U Općoj bolnici u Pragu, bio je angažovan do 15. maja 1884. g. Na Medicinskom fakultetu Karlovog univerziteta u Pragu, od 1. jula 1884. do proljeća 1885. g., radio je kao prvi asistent čuvenog profesora sudske medicine, dr Jozefa Rajnzberga (Josef Reinsberg), nakon čega je imenovan okružnim ljekarom glavnog češkog grada.

U decembru 1884. g., Zemaljska vlada za Bosnu i Hercegovinu, raspisala je konkurs za ljekarskog upravitelja temeljito obnovljene Vakufske bolnice u Sarajevu, tada u funkciji Zemaljske bolnice (Landesspital). Vakufska bolnica, sarajevska Hastahana, dobila je u to vrijeme pravo javnosti. Ovo je potvrđeno u parlamentima austrougarskih pokrajina, pa se u sarajevskoj bolnici i u bolnicama Monarhije, moglo liječiti na bazi reciprociteta. Zahvaljujući izvrsnim referencama i preporukama čeških političkih faktora, na mjesto upravitelja Vakufske bolnice primljen je dr Karel Bayer, a nastupio je na dužnost početkom marta 1885. g. Unaprijeđen je 1886. g. u IX, a 1888. u VIII činovnički razred. Carevom odlukom od 25. decembra 1899. godine, promaknut je u primarnog ljekara. Bayer je također radio i u privatnoj ordinaciji kao ljekar opće medicine i specijalist neuropsihijatar. Član Zemaljskog zdravstvenog savjeta Bosne i Hercegovine postao je po ustanovljenju tog tijela 1896., a vladin savjetnik 1909. g. Prilikom osnivanja Društva ljekara Bosne i Hercegovine, Bayer je jednoglasno izabran za prvog predsjednika ove organizacije. Na vlastiti zahtjev, penzionisan je 1911. g.

Dr Karel Bayer umro je u Sarajevu 12. aprila 1914. g. i ukopan u Groblju Svetog Mihovila u Koševu.